VRIENDELIJKE FRANSEN
Vaak wordt gezegd: Frankrijk is mooi maarrrr…… er moesten geen Fransen wonen.
Ik ben het toch altijd zo oneens met die stelling. Na 40 jaar (!) rondrijden en kamperen – van kamperen in een superklein trekkerstentje tot vrij luxe in een caravan – zijn wij een heel andere mening toegedaan.
PARIJS
Een van onze eerste trips naar Frankrijk ging (uiteraard) naar Parijs. Tentje mee in een Renaultje 4 en tuffen maar. Maar een camping zoeken en vinden was toen nog niet zo eenvoudig. Geen ‘TOMTOM’ toen nog. En onze kaart was ook niet geweldig. Geen gedetailleerde maar gewoon een overzichtskaart met de grote wegen. Tja, net 20 en we spraken toen nog vrijwel geen Frans. We konden een brood halen, een krant of een ijsje kopen. En vragen of er plaats was op een camping. Dat was het wel. En als je verder geen problemen kreeg was dat best wel genoeg.
Maar ja Parijs was anders dan het Franse platteland, heel iets anders. We reden duidelijk rondjes en kwamen geen steek verder. Auto uit en onze ontzettende onduidelijke kaart op de motorkap helemaal uitgevouwen, hoefde natuurlijk ook niet. Alleen Parijs en zijn toegangswegen was voldoende geweest natuurlijk.
Blijkbaar zag het er erg sneu uit en er stopte al snel een auto. Een vriendelijke Parisienne stapte uit en met handen en voeten uitgelegd wat we wilden. Gelukkig is het woord camping in beide talen hetzelfde. En ze begreep ons !! Het was bijna een film hoe ze ons uitlegde dat ze met de krant uit het raampje ons zou voorrijden en naar een camping zou brengen. Dwars door de drukte van Parijs iemand volgen was ook nog best lastig maar het lukte. Ze bracht ons naar camping Maison Laffitte, best wel leuk en dicht bij een RER station gelegen. Wat ons altijd is bijgebleven is dat er in de douche geen douchekop was en het water gewoon uit een gat uit de muur kwam. Maar hé, wat waren dat leuke dagen !
Dit is één voorbeeld van onze ervaring met Vriendelijke Fransen.
MORVAN
Vele jaren later waren we in de Morvan. En wat een prachtig gebied is dat . Wat hebben we er veel rond getoerd. Mooi authentiek, smalle weggetjes en een prachtige natuur. Echt een streek waar we ons thuis voelden. Op één van die vele tochtjes reden we langs een leuk huis met een waanzinnig mooie tuin. Dus op de noodrem en uitstappen maar…. Klaprozen te over daar. En zet mij in een klaprozenveld met een camera en je bent mij een paar uur kwijt. Dus wij lekker fotograferen en filmen vanaf de weg. Opeens hoorden wij roepen. De bewoner van het huis riep naar ons en kwam op ons af. Oh jee, zou je daar nou een onvriendelijke fransman hebben?? Maar nee hoor, het tegenovergestelde was (alweer) waar. Gelukkig hadden we in al die jaren Frankrijk lekker wat bijgeleerd en konden we een gesprek aangaan. T was erg afgelegen daar , deze meneer had blijkbaar zin in een praatje. Ook madam was er inmiddels bijgekomen en ik raakte met haar aan de praat over de prachtige bloemen in haar tuin.
Ze glom van trots en we werden gevraagd of we het leuk vonden ook onze film en foto’s te maken IN de tuin. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen.
We konden op ons gemak lekker bezig zijn en madam liet vol trots haar bijzondere bloemen zien.
Ik had daar wel uren kunnen lopen in die tuin maar ja dat doe je ook weer niet. Dus na een hartelijk afscheid zijn we weer in de auto gestapt en verder gegaan. We werden nagezwaaid alsof we beste vrienden waren.
à bientôt !
Vaak wordt gezegd: Frankrijk is mooi maarrrr…… er moesten geen Fransen wonen.
Ik ben het toch altijd zo oneens met die stelling. Na 40 jaar (!) rondrijden en kamperen – van kamperen in een superklein trekkerstentje tot vrij luxe in een caravan – zijn wij een heel andere mening toegedaan.
PARIJS
Een van onze eerste trips naar Frankrijk ging (uiteraard) naar Parijs. Tentje mee in een Renaultje 4 en tuffen maar. Maar een camping zoeken en vinden was toen nog niet zo eenvoudig. Geen ‘TOMTOM’ toen nog. En onze kaart was ook niet geweldig. Geen gedetailleerde maar gewoon een overzichtskaart met de grote wegen. Tja, net 20 en we spraken toen nog vrijwel geen Frans. We konden een brood halen, een krant of een ijsje kopen. En vragen of er plaats was op een camping. Dat was het wel. En als je verder geen problemen kreeg was dat best wel genoeg.
Maar ja Parijs was anders dan het Franse platteland, heel iets anders. We reden duidelijk rondjes en kwamen geen steek verder. Auto uit en onze ontzettende onduidelijke kaart op de motorkap helemaal uitgevouwen, hoefde natuurlijk ook niet. Alleen Parijs en zijn toegangswegen was voldoende geweest natuurlijk.
Blijkbaar zag het er erg sneu uit en er stopte al snel een auto. Een vriendelijke Parisienne stapte uit en met handen en voeten uitgelegd wat we wilden. Gelukkig is het woord camping in beide talen hetzelfde. En ze begreep ons !! Het was bijna een film hoe ze ons uitlegde dat ze met de krant uit het raampje ons zou voorrijden en naar een camping zou brengen. Dwars door de drukte van Parijs iemand volgen was ook nog best lastig maar het lukte. Ze bracht ons naar camping Maison Laffitte, best wel leuk en dicht bij een RER station gelegen. Wat ons altijd is bijgebleven is dat er in de douche geen douchekop was en het water gewoon uit een gat uit de muur kwam. Maar hé, wat waren dat leuke dagen !
Dit is één voorbeeld van onze ervaring met Vriendelijke Fransen.
MORVAN
Vele jaren later waren we in de Morvan. En wat een prachtig gebied is dat . Wat hebben we er veel rond getoerd. Mooi authentiek, smalle weggetjes en een prachtige natuur. Echt een streek waar we ons thuis voelden. Op één van die vele tochtjes reden we langs een leuk huis met een waanzinnig mooie tuin. Dus op de noodrem en uitstappen maar…. Klaprozen te over daar. En zet mij in een klaprozenveld met een camera en je bent mij een paar uur kwijt. Dus wij lekker fotograferen en filmen vanaf de weg. Opeens hoorden wij roepen. De bewoner van het huis riep naar ons en kwam op ons af. Oh jee, zou je daar nou een onvriendelijke fransman hebben?? Maar nee hoor, het tegenovergestelde was (alweer) waar. Gelukkig hadden we in al die jaren Frankrijk lekker wat bijgeleerd en konden we een gesprek aangaan. T was erg afgelegen daar , deze meneer had blijkbaar zin in een praatje. Ook madam was er inmiddels bijgekomen en ik raakte met haar aan de praat over de prachtige bloemen in haar tuin.
Ze glom van trots en we werden gevraagd of we het leuk vonden ook onze film en foto’s te maken IN de tuin. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen.
We konden op ons gemak lekker bezig zijn en madam liet vol trots haar bijzondere bloemen zien.
Ik had daar wel uren kunnen lopen in die tuin maar ja dat doe je ook weer niet. Dus na een hartelijk afscheid zijn we weer in de auto gestapt en verder gegaan. We werden nagezwaaid alsof we beste vrienden waren.
à bientôt !
r e a c t i e s
Chambres d'hotes & Gites en France
